یه پسر کوچولو با مادر و پدرش زندگی می کرد، بعد از یه مدتی خدا یه داداش کوچولوی خوشگل به پسرکوچولوی قصه ی ما میده، بعد از چند روز که از تولد نوزاد گذشت .. پسرکوچولو هی به مامان و باباش اصرار می کنه که اونو با نوزاد تنها بذارن. اما مامان و باباش می‌ترسیدن که پسرشون حسودی کنه و یه بلایی سر داداش کوچولوش بیاره

اصرارهای پسرکوچولوی قصه اونقدر زیاد شد که پدر و مادرش تصمیم گرفتن اینکارو بکنن اما در پشت در اتاق مواظبش باشن. پسر کوچولو که با برادرش تنها شد … خم شد روی سرش و گفت : داداش کوچولو! تو تازه از پیش خدا اومدی ………. به من می گی قیافه ی خدا چه شکلیه ؟ آخه من کم کم داره یادم می ره؟؟؟؟؟؟ -

داستان خیلی زیبا و تکان دهنده ای است، ما انسانها فطرتا پاک افریده میشیم و مرور زمان بر ایینه دلمان غبار سیاهی و تاریکی می نشاندو هر چه میگذرد از خداوند متعال فاصله می گیریم(البته در صورت غفلت)/ خداوند مگذار گذشت زمان بین ما و تو جدائی بیفکند و قیافه تو را فراموش کنیم/یا حق